ZNAK SŁUŻBY DZIECKU

Harcerstwo jest szkołą życia – ścieżką, po której dziecko, a potem nastoletni człowiek, dzięki pracy nad sobą, wstępuje stopniowo w dorosłość. W harcerskiej tradycji najbardziej naturalną służbą zawsze była ta związana z młodszymi, z troską o ich wychowanie. “Takie będą nasze Rzeczypospolite, jakie młodzieży chowanie…”. Od tego, jak dzisiaj wychowujemy, jakie wzorce i postawy przekazujemy młodym, zależy przyszłość naszego kraju. Służba dziecku to przede wszystkim troska o wychowanie młodego pokolenia – patrzcie, jak wiele jest tu wciąż do zrobienia!

Służba dziecku to również zabieganie o tych najmłodszych, którzy potrzebują pomocy. Dziecko jest bezbronne, narażone na krzywdę, ból, brak miłości, niezrozumienie i beztroskę dorosłych. Często poznaje świat z perspektywy rozbitej rodziny, sierocej samotności, długotrwałej choroby, kalectwa. Ile takich dzieci żyje obok was, w waszej LOKALNEJ SPOŁECZNOŚCI – w sąsiedztwie, na tej samej ulicy, na osiedlu? Obok tych dzieci nie można przechodzić obojętnie. Musimy dostrzegać ich problemy, nawiązywać z nimi bezpośredni kontakt. Musimy znać prawa dziecka, wiedzieć, jak umiejętnie i skutecznie można takim dzieciom pomagać.

Dziecko ma własne poczucie godności, pragnienia, marzenia i… zmartwienia. W miarę możliwości należy wspomagać wychowanie najmłodszych, umiejętnie dostrzegać oraz rozumieć ich potrzeby i problemy. Skutecznie interweniować tam, gdzie dziecku dzieje się krzywda lub niezbędna jest pomoc – oto idea wędrowniczej służby dziecku.

Wypełniać tę wędrowniczą służbę i zdobyć znak można na przykład:

• poznając prawa dziecka (Międzynarodową Konwencję Praw Dziecka, Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy, regulamin uczniowski w szkole, etc.);
• włączając się w pracę samorządów szkolnych oraz będąc rzecznikiem spraw młodych ludzi we władzach samorządowych, np. komisji do spraw dzieci i młodzieży w radzie gminy;
• dowiadując się, jakie instytucje mogą na waszym terenie pomóc dzieciom w trudnej sytuacji bądź podejmując interwencję w wypadku łamania praw dziecka;
• umiejętnie oceniając sytuację dziecka, któremu chcecie udzielić pomocy: warunki rodzinne, materialne, potrzeby;
• podejmując interwencję w odpowiedniej instytucji w przypadku stwierdzenia łamania praw dziecka;
• podejmując próbę pomocy dzieciom w trudnej sytuacji materialnej, np. pozyskując dla nich przybory szkolne, ubranie, organizując kolonie;
• poznając uwarunkowania i etapy rozwoju psychofizycznego dziecka;
• podejmując różnorodne zadania na rzecz dzieci z waszego otoczenia, ze szkoły, osiedla, etc.– budując dla nich bezpieczny plac zabaw, organizując wycieczki, wakacyjne zielone przedszkole,  zastępy Nieobozowej Akcji Letniej lub Zimowej, pomagając w nauce, etc.;
• współpracując ze szpitalami dziecięcymi, organizując czas dzieciom przewlekle chorym;
• organizując bądź wspierając pracę gromad zuchowych i drużyn harcerskich, drużyn Nieprzetartego Szlaku;
• organizując w swoim środowisku akcje związane z międzynarodowymi i ogólnopolskimi działaniami na rzecz pomocy dzieciom;
• organizując gromady zuchowe i zastępy podwórkowe w środowiskach zaniedbanych wychowawczo, upośledzonych społecznie;
• organizując tzw. Patrole “Pomocnej Dłoni” do szkół, żłobków, przedszkoli i domów dziecka w celu naprawienia zabawek, pomocy szkolnych, uporządkowania bądź wykonania urządzeń na placach zabaw;
• podejmując stałą (!!!) współpracę z domem dziecka;
• organizując świetlice środowiskowe, w których zapewnicie dzieciom opiekę, pomoc w odrabianiu lekcji, etc.;
• organizując bezpłatne korepetycje z języków obcych (bądź z innych przedmiotów) dla dzieci najuboższych i dla tych, które  mają duże problemy z nauką;
• organizując kampanię rozpowszechniającą Konwencję Praw Dziecka.